مقایسه میزان عود سینوس پیلونیدال پس از اکسیزیون به دو روش باز و بسته

سابقه و هدف: سینوس پیلونیدال عارضه شایعی در افراد جوان است که عموماً در پوست ناحیه ساکروکوکسیژآل دیده می شود و درمان آن انجام جراحی می باشد. دو روش جراحی باز و بسته به عنوان متداول ترین روش ها مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به این که مطالعات اخیر نتایج متفاوتی را نشان داده است، در این مطالعه میزان عود سینوس پیلونیدال پس از اکسیزیون و کنترل زخم به دو روش جراحی باز و بسته مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه 250 نفر از بیمارانی که برای اولین بار بین سال های 87-79 در بیمارستان امیرالمومنین (ع) شهر سمنان به علت سینوس پیلونیدال تحت عمل جراحی قرار گرفته و حداقل 5 ماه از عمل جراحی آن ها گذشته بود، مورد بررسی قرار گرفتند. بیمارانی که تا 5 ماه بعد از جراحی درد داشتند از مطالعه خارج شدند. بیماران از نظر عود یا عدم عود و بهبودی پی گیری شدند. 123 بیمار با عمل باز و 127 بیمار با عمل بسته جراحی شده بودند. یافته ها: میزان عود در عمل باز و بسته به ترتیب 8/9% (12 نفر) و 11% (14نفر) بود. احتمال عدم عود 1، 2 و 5 سال بعد از عمل باز به ترتیب 99/0، 95/0 و 91/0 و در عمل بسته به ترتیب 97/0، 94/0 و 87/0 بود. نتایج نشان داد که نوع عمل اثر معنی داری روی عود نداشت.  نتیجه گیری: یافته ها نشان داد میزان عود سینوس پیلونیدال پس از اکسیزیون به دو روش باز و بسته تفاوت معنی داری ندارد. با توجه به عوارض و مشکلات کم تر روش بسته، این روش در مقابل روش باز، به عنوان روش ارجح توصیه می شود